Integracja sensoryczna (w skrócie nazywana SI) to proces przetwarzania informacji w mózgu odbieranych przez zmysły (dotyk, układ przedsionkowy, czucie głębokie, smak, węch i słuch) z naszego ciała oraz otoczenia w celu wykorzystania ich w codziennym życiu. Nieprawidłowości tego procesu (zaburzenia integracji sensorycznej) występują zarówno u dzieci rozwijających się prawidłowo, ale również jako zaburzenia współistniejące u dzieci niepełnosprawnych. Integracja układu zmysłów rozwija się stopniowo, a swój początek ma podczas rozwoju płodowego. Aby można było wykorzystać napływające do ciała wrażenia zmysłowe należy je prawidłowo zorganizować (uporządkować) w obrębie układu nerwowego. Prawidłową organizacją bodźców zajmuje się właśnie terapia integracji sensorycznej. W prawidłowym rozwoju u większości dzieci rozwój integracji zmysłów następuje podczas zwykłych, codziennych działań. Jeżeli proces integracji sensorycznej jest zaburzony, pojawiają się problemy w rozwoju psychoruchowym, zachowaniu i uczeniu się. Każda terapia SI poprzedzona jest diagnozą, na którą składają się 2-3 spotkania z rodzicami i dzieckiem (ilość spotkań jest uzależniona od poziomu współpracy dziecka z terapeutką). Diagnoza obejmuje szczegółowy wywiad z rodzicami, obserwację dziecka oraz badanie. Terapia dobierana jest indywidualnie do potrzeb i możliwości dziecka.