Nadwaga i otyłość a ból kręgosłupa

Ból kręgosłupa jest powszechną dolegliwością, na którą cierpi niemal każdy. Potwierdza to fakt, iż niższa jest zachorowalność na chorobę niedokrwienną serca i nadciśnienie tętnicze, niż na zespoły bólowe kręgosłupa. W dzisiejszych czasach ludzie żyją “szybko”, ten wszechobecny pęd prowadzi do zaburzeń snu, braku czasu na odpoczynek. Pojawia się otyłość i stres, co powoduje zespoły bólowe kręgosłupa. Dodatkowo nie dba się o prawidłową postawę ciała. Ciągłe korzystanie z telefonów, długi czas spędzony przed komputerem, nieprawidłowa ergonomia pracy. Te czynniki sprawiają, że kręgosłup jest obciążony, co prowadzi do jego uszkodzeń. Poza tym, aparat ruchu podlega zmianom strukturalnym, na ich dynamikę ma wpływ aktywność fizyczna, czynniki genetyczne, wiek, masa ciała, rodzaj wykonywanej pracy.

Uszkodzenia kręgosłupa

Uszkodzenia kręgosłupa mogą powstawać nagle. Zwykle w wyniku podniesienia czegoś ciężkiego, ale mogą być też sumą mikrouszkodzeń w obrębie ścięgien stawów i mięśni kręgosłupa. Jedną z przyczyn uszkodzeń i bólu kręgosłupa jest nadmierna masa ciała. Problem nadwagi i otyłości dotyka wiele osób, aż 80% osób z nadwagą skarży się na bóle kręgosłupa. Otyłość może prowadzić do zwyrodnień w obrębie kręgosłupa i kończyn dolnych. Zbyt duże przeciążenia segmentów kręgosłupa często prowadzą do wzmożonego napięcia mięśniowego, co skutkuje odczuwaniem dolegliwości bólowych.

Kiedy mówimy o nadwadze, a kiedy o otyłości?

Nadwaga i otyłość powstaje, gdy organizm dostaje zbyt dużo pożywienia, a co za tym idzie energii, ale jej nie zużywa, co skutkuje odkładaniem się tkanki tłuszczowej. Przyczyną coraz częstszych zaburzeń masy ciała jest brak ruchu, spożywanie zbyt dużej ilości niezdrowego, przetworzonego jedzenia, stres i brak snu. Światowa Organizacja Zdrowia przyjęła wskaźnik masy ciała (BMI), który jest obliczany poprzez podzielenie masy ciała w kilogramach przez wzrost w metrach do kwadratu, jako zastępczą miarę całkowitej tkanki tłuszczowej. BMI dobrze koreluje z procentową zawartością tkanki tłuszczowej w młodym i średnim wieku, gdzie otyłość jest najbardziej rozpowszechniona. Przedział od 25-29,9 świadczy o nadwadze, a 30 i więcej o otyłości. Jednak nie tylko całkowita ilość tkanki tłuszczowej ma znaczenie, ale także sposób jej rozmieszczenia. Nadmiar tłuszczu trzewnego, określany również jako otyłość centralna (brzuszna) , ma silniejszy związek z chorobami układu krążenia niż tkanka tłuszczowa podskórna. Ta odkłada się głównie w okolicach bioder i pośladków.

Otyłość centralna – charakterystyka

Otyłość centralna powoduje charakterystyczny kształt ciała. Przypomina on jabłko i dlatego ten typ otyłości określa się jako otyłość „w kształcie jabłka” w przeciwieństwie do otyłości „w kształcie gruszki”, w której tłuszcz odkłada się na biodrach i pośladkach. Typ otyłości pośladkowo-udowy dotyczy głównie kobiet już w okresie pokwitania. Wskaźnik, który pozwala stwierdzić jak rozmieszczona jest tkanka tłuszczowa to WHR. Jest to stosunek obwodu talii do obwodu bioder. Otyłości może sprzyjać brak ruchu. Badania potwierdzają zwiększenie ilości ludzi otyłych w wyniku zmniejszenia aktywności fizycznej. Wykazano, iż wzmożona aktywność fizyczna w okresie 6 miesięcy, bez zmiany diety powoduje utratę średnio 1,6 kg, spadek masy tłuszczowej średnio o 2,6 kg i zwiększenie masy beztłuszczowej o 1 kg. Dlatego też aktywność fizyczna powinna być pierwszym zaleceniem w celu obniżenia wskaźnika BMI. W połączeniu z dietą niskokaloryczną daje najlepsze rezultaty. Aktywność fizyczna ma także szereg innych zalet. Są to: spadek stężenia insuliny, spadek spoczynkowego i wysiłkowego tętna i ciśnienia tętniczego. Oprócz tego, jest to także poprawa tolerancji glukozy i profilu lipidowego, poprawa samopoczucia, obniżenie poziomu stresu.

Jeśli chcesz pozbyć się zbędnych kilogramów i chcesz zrobić to pod okiem specjalistów zapraszamy do naszego Centrum!

mgr fizjoterapii Dominika Milewska