Terapia wisceralna to jedna z metod manualnych, która koncentruje się na leczeniu napięć pojawiających się w obszarze narządów wewnętrznych , a także tkanek, które je otaczają, takich jak więzadła, powięzi czy błony surowicze. Chociaż termin “terapia wisceralna” może brzmieć dość enigmatycznie, jej celem jest przywrócenie harmonii w organizmie poprzez poprawę funkcjonowania narządów oraz układów, które są z nimi związane.
“Viscera” w języku łacińskim oznacza “narządy wewnętrzne”. Każdy narząd wewnętrzny położony jest w otoczeniu różnych struktur jak powięzi, więzadła czy inne narządy. Każdy narząd przejawia też ruch, czyli posiada charakterystyczną mobilność i motylność. Motylność jest to ruch w określonym kierunku i konkretnej amplitudzie, pod wpływem różnych podparć, otaczających struktur i przyczepów do jamy ciała. Ponadto, każdy narząd otrzymuje unerwienie z określonej części rdzenia kręgowego (kręgosłupa). Dodatkowo, jest ukrwiony poprzez dopływ z odpowiednich naczyń krwionośnych (tętnice i żyły) i zaopatrzony w naczynia limfatyczne.
Każde ograniczenie ruchomości narządu jest konsekwencją wielu procesów. Dla przykładu operacje, blizny, zrosty czy stan zapalny wpływa na zmianę konsystencji płynu surowiczego występującego w przestrzeni między narządami. Czyni go lepkim, co w konsekwencji powoduje sklejenia i wpływa na zmniejszenie ruchu i poślizgu między tkankami.
Ponieważ narządy mają połączenie z kręgosłupem, to również restrykcje i ograniczenie kręgosłupa mogą mieć wpływ na funkcjonowanie narządów wewnętrznych. I odwrotnie. Dodatkowo na działanie narządów ma wpływ ruchomość przepony, prawidłowe oddychanie czy postawa ciała.
Na czym polega terapia wisceralna?
Jak już wiadomo – wszystkie narządy charakteryzują się sobie właściwą ruchomością. Co za tym idzie zginają się, odkształcają i ulegają rozciągnięciu czy ściskaniu podczas czynności dnia codziennego czy nawet oddychania. Jakość i ilość takiej dynamiki zależy od fizycznych właściwości tkanek. Są to: lepkość, sprężystość, odkształcalność, tóre opisują zachowanie tkanki pod wpływem obciążenia czy naprężenia. Te cechy nadają każdemu narządowi niepowtarzalne odczucie, które pomaga w ocenie stanu w jakim się narząd znajduje.
Badanie ruchomości wisceralnej polega na próbie odtworzenia przez terapeutę ruchu fizjologicznego. Oprócz tego, sprawdza i sprawdzenia czy narząd na to pozwala, czy ruch wydaje się być prawidłowy czy zmieniony.
Jeśli podczas diagnostyki terapeuta zauważa ograniczenia w ruchu narządu, może zastosować szereg technik poprawiających pracę narządu i tkanek leżących w obszarze zaburzenia.
Techniki są delikatne i polegają na mobilizacji, manipulacji, artykulacji struktur mających wpływ na funkcjonowanie dotkniętego narządu.
Głównym celem zastosowania terapii wisceralnej jest przywrócenie odpowiedniego ruchu narządów. Oprócz tego terapia skupia się też na redukcji napięć, poprawie ukrwienia i limfatycznego przepływu. Wspiera naturalne mechanizmy samoleczenia organizmu.
Kiedy stosuje się terapię wisceralną?
Terapia wisceralna jest wskazana w przypadku różnych dolegliwości, zarówno somatycznych, jak i związanych z funkcjonowaniem narządów wewnętrznych. Można ją stosować w wielu sytuacjach, w tym:
- Problemy z układem trawiennym – wspomaganie w leczeniu dolegliwości takich jak zespół jelita drażliwego (IBS), reflux, zaparcia, wzdęcia, niestrawności, czy przewlekłe bóle brzucha. Często w wyniku przewlekłych problemów z trawieniem dochodzi do napięć w okolicach jamy brzusznej. Można je złagodzić właśnie dzięki terapii wisceralnej.
- Bóle pleców i szyi – problemy z narządami wewnętrznymi mogą również wpływać na postawę ciała i prowadzić do bólów pleców, zwłaszcza w odcinku lędźwiowym lub szyjnym.
- Problemy hormonalne – mogą wynikać z zaburzeń w funkcjonowaniu narządów takich jak tarczyca, jajniki, trzustka czy nadnercza. Poprzez poprawienie ruchomości narządów, można wspomóc ich prawidłowe funkcjonowanie.
- Bóle głowy i migreny – związane z napięciami w obrębie szyi, kręgosłupa, a także problemami z układem trawiennym lub wątrobą.
- Pooperacyjne rekonwalescencje – osoby, które przeszły operacje (np. usunięcie wyrostka robaczkowego, operacje brzuszne) mogą korzystać z terapii wisceralnej. Przyspieszy ona regenerację i redukcję blizn. Poprawi także krążenie w obrębie operowanego obszaru.
- Zaburzenia oddychania – terapia może być pomocna w leczeniu schorzeń płucnych. Na przykład astmy czy POChP, które mogą być związane z ograniczoną ruchomością narządów w obrębie klatki piersiowej.
- Zaburzenia układu moczowego i rozrodczego – wspomaganie leczenia problemów związanych z funkcjonowaniem nerek, pęcherza moczowego, macicy czy jajników. Zwłaszcza w przypadkach stanów zapalnych czy bolesnych miesiączek.
Podsumowanie
Terapia wisceralna to delikatna, ale skuteczna metoda leczenia, która stawia na holistyczne podejście do zdrowia. Dzięki pracy z narządami wewnętrznymi oraz ich otaczającymi strukturami, pomaga w leczeniu wielu dolegliwości, których źródło może tkwić w zaburzeniach funkcjonowania organów. Nie jest to metoda, którą należy stosować w każdym przypadku. Mimo to, w odpowiednich sytuacjach może przynieść ulgę i poprawić jakość życia pacjenta.
mgr Agnieszka Kruzel, osteopatka
