Zespół cieśni nadgarstka
Zespół cieśni nadgarstka (CTS) to zespół objawów spowodowany uciskiem na nerw pośrodkowy w miejscu jego przejścia przez kanał nadgarstka. Poza nim znajdują się tam również mięśnie: zginacz głęboki palców, zginacz powierzchowny palców oraz zginacz długi kciuka.
Objawy zespołu cieśni nadgarstka
Zespół cieśni nadgarstka daje się odczuć głównie w postaci piekącego bólu na powierzchni dłoniowej części nadgarstka, któremu towarzyszą drętwienie i zaburzenia czucia w obszarze zaopatrywanym przez nerw pośrodkowy (kciuk, palec wskazujący, palec środkowy i promieniowa część palca serdecznego). Częstym objawem jest drętwienie występujące w nocy ze względu na zapalny charakter dolegliwości oraz promieniowanie bólu do przedramienia, stawu łokciowego i barku. Długotrwały i nie leczony CTS może prowadzić do osłabienia siły mięśniowej i w konsekwencji zaniku mięśni dłoni.
Przyczyna zespołu cieśni nadgarstka
Struktury w kanale nadgarstka są stosunkowo ciasno ułożone dlatego stan zapalny, obrzęk, a także pogrubienie i przerost więzadła poprzecznego powodują niedokrwienie i ucisk nerwu pośrodkowego. Przyczyna zespołu cieśni nadgarstka ma najczęściej charakter choroby zawodowej. Występuje przy częstej i długotrwałej powtarzalnej pracy. Może to być np. praca myszką, praca w fabryce czy u osób piszących dużo na klawiaturze. Może także pojawić się na skutek uprawiania sportów. Forsowna jazda na rowerze, a także gra na instrumencie czy uraz mogą przyczynić się do wystąpienia CTS. Dodatkowym czynnikiem ryzyka jest cukrzyca, a samo schodzenie występuje najczęściej u kobiet po 50. roku życia.
https://www.high-endrolex.com/25
Jak zdiagnozować CTS?
Na prawidłową diagnozę składa się dokładny wywiad kliniczny i badanie fizykalne. Dodatkowo warto skorzystać z badania przewodnictwa nerwowego (EMG), które potwierdzi diagnozę i może pomóc odpowiedzieć na pytanie jak pacjent zareaguje na zabieg operacyjny. Podczas badania fizykalnego korzysta się z takich narzędzi jak test Tinela lub test Phalena. Pierwszy polega na opukiwaniu opuszkiem palca pień nerwu pośrodkowego w kanale nadgarstka. Jeśli pojawi się mrowienie, drętwienie lub ból w obrębie dłoni i palców I-III test interpretujemy jako pozytywny. W drugim natomiast pacjent utrzymuje obie ręce w zgięciu dłoniowym przez 60 sekund. Jeśli pojawią się wspomniane wcześniej objawy wynik testu jest dodatni.
Jak leczyć CTS?
Wcześnie zdiagnozowany CTS z niezbyt nasilonymi objawami najlepiej poddać leczeniu zachowawczemu w postaci fizjoterapii, która będzie się skupiała głównie na terapii manualnej. Podczas pracy fizjoterapeuta skupia się na rozluźnieniu mięśni przedramienia oraz neuromobilizacji nerwu pośrodkowego. Dodatkowo warto wdrożyć ćwiczenia stabilizacyjne, naukę prawidłowej techniki wykonywania ćwiczeń (lub pracy), a także kinesiotaping. Odciąży on nadgarstek i działające na niego mięśnie.
Zabiegi fizykalne stosowane w przebiegu CTS to najczęściej:
- pole magnetyczne
- jonoforeza/fonoforeza
- laseroterapia
- krioterapia
Mają one głównie działanie przeciwbólowe. W ramach wsparcia stosuje się również zastrzyki ze środka sterydowego podawane do kanału nadgarstka o działaniu miejscowym, przeciwzapalnym.
Leczenie operacyjne zespołu cieśni nadgarstka
W przypadku gdy leczenie zachowawcze okaże się nieskuteczne, a dolegliwości się nasilają konieczna może okazać się interwencja chirurgiczna. Operacja zespołu cieśni nadgarstka najcześniej wykonywana jest w sposób klasyczny. Polega na przecięciu skóry i tkanek podskórnych w celu dotarcia do troczka zginaczy, który również się przecina. Celem zabiegu jest zwiększenie objętości w kanale nadgarstka.